Σκόπια, παγκόσμια πρωτεύουσα του κιτς (Ιδιαίτερα σκληρές εικόνες/απομακρύνετε τους καλαίσθητους)

Στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξε σειρά δημοσιευμάτων του ξένου Τύπου, με τίτλους αντίστοιχους του παρόντος άρθρου. Οι Σλοβένοι ονομάζουν την πόλη, χαϊδευτικά, «Macedonian Disneyland”, παρακαταθήκη του περήφανου πρωθυπουργού Νίκολα Γκρούεφκσι.

Οι εικόνες εξιστορούν το δράμα της καλαισθησίας.





Η «Πόρτα Ματσεντόνια». Μέσα έχει καταστήματα ματσεντόνσκι αρτ, και η ταράτσα διατίθεται για εκδηλώσεις, γάμους κ.λ.π. Ακολουθεί η θέα από εκεί πάνω, αν σας ενδιαφέρει.





Κουφετί-πραλίνα. Τα χρώματα του λογότυπου του ιστορικού «Αγαπητού» σε άγαλμα-τούρτα-συντριβάνι.



Μπογιατισμένος χάλκινος σλαβοκαουμπόης, στοχεύει σε πολιτικό πρόσωπο. Θα έχει τους λόγους του.





Plain kitsch.



Σημαία Πορτογαλίας, μελέτη εφαρμογής σε κτίριο.



Πύλη του Βραδεμβούργου σε βαλκανική σκηνοθεσία.



Λέων της Αμφίπολης; Μήπως της Χαιρώνειας; Μήπως ο Lion King;


Δείτε τον και το πρωί, τον φουκαρά λέοντα. Θυμίζει ξυλοκοπτική τρίτης δημοτικού.



Κι άλλοι λέοντες (μισοί), γεννιούνται με βουβή κραυγή, μέσα από τον μουσκεμένο γύψο. Ή, όπως εμείς είχαμε τους κενταύρους, μισό ζώο-μισός άνθρωπος, οι σκοπιανοί έχουν αυτά τα περίεργα μυθολογικά τέρατα, μισά λέοντες-μισά συντριβάνια.





Αρχαιοελληνικός ρυθμός, skopian style, με στρογγυλάδες βικτωριανού gazebo στις πλευρές και αποχρώσεις συγγενείς με ροζ πλακάκι τουαλέτας μοντέρνας αστικής οικίας του ’50. Απολαύστε το αρχαιολογικό μουσείο, κύριοι.



Κάποιος οραματίστηκε την ανακατασκευή του σπιτιού της Μαμάς Τερέζας, για να το αποδώσει στην κοινωνία ως μουσείο. Και προέκυψε τούτος ο εφιάλτης.



Είπαμε. Έρχεσαι Μακεντόνσκι Disneyland και παίρνεις και Wall Street charging bull, στο περίπου, δώρο.



Take me back to my boat on the river

And I won’t will cry out anymore… (Λεπτομέρεια, ο θλιβερός κοντραπλακέ λέοντας, βασανίζεται ως ακρόπρωρο).



Τοτέμ τσιγκινόφρακτο, με μάλλινη, δήθεν μεταλλική εσωτερική αρματωσιά, κατάσαρκα, που αποδεικνύουν την άριστη γνώση της ιστορίας από τους μακεδονοειδείς. Η – όχι τυχαία – θέση του κράνους βάζει σε σκέψεις: ούτε το σκιάχτρο το ίδιο δεν αντέχει την κατάντια του…





Σκοπιανό Υπουργείο Εξωτερικών. Ταράτσα. Τρεις κοιτάνε τη σκούπα, δυό έχουν γυρίσει την πλάτη και κάνουν τους αδιάφορους. Παντού τα ίδια, οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι…





Ο έρωτας των νέων παραμένει πλατωνικός, γιατί και ο Πλάτωνας ήταν μακεδονοειδής…



Το μαλλί της γριάς περικύκλωσε εφιαλτικά τον στρατηλάτη. Αναγκαία τα μαύρα γυαλιά όλο το εικοσιτετράωρο στην γείτονα.



Με ένα σμπάρο-δυό τρυγόνια. Ο διάκοσμος περνά άνετα (και) για χριστουγεννιάτικος. Άσχετο, αλλά νομίζω ότι ο χάλκινος κύριος φαίνεται σαν να υπάκουσε στο κάλεσμα της φύσης…



Το άλογο, γιατί φορά παπούτσια; Επιπλέον, τα αγάλματα αριστερά, φέρνουν στο μυαλό ατιμωτικές εικόνες νεαρών (και μη) εραστών, που αναγκάστηκαν να αποζητήσουν έσχατη λύση στην προσωρινή ασφάλεια της μαρκίζας, λόγω απρογραμμάτιστης εμφάνισης συζύγου, στο σπίτι του, ενώ, θα έπρεπε να ήταν αλλού…



Ακριβό το μάρμαρο. Πήλινοι αξιωματούχοι σε στιγμές περίσκεψης, αδιαφορώντας ο ένας για τον άλλο, κοιτούν στο άπειρο μονολογώντας “sic transit Gloria mundi”.



Τέλος, πίσω από τα αρχαιοελληνικού αρχαιοσκοπιανομακεδονικού σχεδιασμού γύψινα και τα άσχετα καγκελάκια σε σχήμα άρπας, ο μεγάλοςWinston Churchill σχηματίζει ακατάβλητος το σήμα της νίκης, πάνω στην ταράτσα του σκοπιανού Υπουργείου Εξωτερικών, βέβαιος ότι θα αντέξει αυτό που αντικρύζει…

Και μη χειρότερα…